Hjálparsamtökin "ODESSA" hjálpuðu Nasista foringjum að flýja eftir seinna stríð.

hjálparsamtökin ODESSA voru stofnuð af foringjum SS manna Nasista undir lok seinni heimstyrjaldarinnar.  þá var þegar orðið ljóst að bandamenn myndu knýja öxulveldin til uppgjafar.  það var aðeins spurning hvernær það yrði.  allir æðstu menn nasista á þeim tíma voru búnir að gefa upp vonina um að ná að snúa stríðinu við.  allir nema Hitler og Bormann, en Bormann  flýði ekki úr neðanjarðarbyrginu fyrr en nokkrum dögum eftir að Hitler hafði gleypt blásýruna. 

æðstu mönnum nasista undir lok stríðsins, s.s. Himmler, Eichkman og fleirum frægum, var orðið ljóst að þeir hefðu gert hluti á kostnað gyðinga, ásamt stríðsrekstrinum almennt, og að þeir yrðu mjög sennilega kærðir fyrir stríðsglæpi.  þess vegna í örvæntingu sinni hófust þeir handa við að stofna þessi samtök.  þessi samtök sem hófu starfsemi sína strax og stríðið við Þjóðverja kláraðist, störfðuðu sem hjálparsamtök.  og eins og ástandið í þýskalandi strax eftir stríð, voru slík samtök auðfúsugestir sigurvegarana.  sona samtök léttu undir með bandamönnum, enda veittu þau gríðargóða þjónustu við sigurvegarana, eða svo héldu sigurvegararnir allavega í byrjun. 

einnig ber að geta þess að þegar seinna stríðið var orðið að vonleysi nasismans, að þá hóf ríkistjórn Hitlers að arðræna þýska ríkið.  allir peningar sem hægt var að nálgast (og voru þeir ekkert smáræði) voru sendir út úr landinu.  allt var þetta gert í gegnum banka, og hefðu bandamenn séð í gegnum net færslna eftir stríðið hefðu þeir bæði getað haft hendur í hári peninganna sem skiptu milljörðum, sem og að þeir hefðu getað átt greiðan aðgang að yfirmönnunum sem flúðu er stríðinu lauk.  því nasistarnir voru ekkert að fela margar af þessum greiðslum, stofnuðuð bók á nafni undirforningja sem allt í einu voru fleiri milljónir á.  eitthvað sem gaf aðeins eitt til kynna, að um hafi verið leið til að koma peningunum út úr landi.  en þessir peningar voru nýttir til að koma yfirmönnum nasista fyrir á Spáni, Egyptalandi, Sýrlandi, Brasilíu, Argentínu og fleiri landa í suður ameríku.  markmið ríkistjórnar nasista (eða yfirmanna sem reiknuðu með að verða dæmdir í lífstíðarfangelsi eða dauða) var að geta komið sem flestum í skjól frá Bandamönnum.  því allt þetta umstang í lok stríðs, var gert með því í hugarfari að senn kæmu nasistar aftur til valda.  það var stefnan í þessum tilfærslunum í lok stríðs.

á svipuðum tíma og Hitler og hans menn voru að koma fé undan.  mér þykir líklega samt sem áður að það hafi átt sér stað áður.  því Hitler var ávalt gríðarlega bjartsýnn á gang stríðsins samkvæmt sögunni (hinni opinberu).  en iðnjöfrar þýskalands, og auðmenn sem fljótir voru að setja sig bakvið Hitler og nasismann.  skiljanlegt eftir að nasisminn komst til valda, en ekki áður en þeir komu til valda.  en eins fljótir og þeir voru að flykkja sig bakvið Hitler, að þá voru þeir jafn fljótir að flykkjast frá honum.  á árinu 1944 hófust þeir að hittast á laun og funda sín á milli.  þeir ákváðu að halda að sér höndum, en smátt og smátt leita samninga við fyrirtæki í löndum bandamanna.  þeir vissu vel að  er stríðið myndi hætta, að þá yrði upplausn í Þýskalandi.  mikil fátækt, enda miklar hörmungar stríðsins komnar yfir þýsku þjóðina.  allt yrði í lamasleisi.  því ákáðu þeir að leita samninga, leinilegra við erlend fyrirtæki meðan samningsstaða þeirra væri bærileg.

þessum tveimur síðastliðnum atriðum er gerð góð grein fyrir í bók Simon Wisenthal (örugglega ekki rétt stafsett :)).  þar lýsir hann hvernig þýsku iðnjöfrarnir ræddu sína kosti, sín á milli.  eins lýsir hann því vel hvernig ss-foringjarnir beittu sér fyrir því að koma peningum út úr landinu.  einnig má til gamans geta hversu vel hann lýsir flóttaleiðum odessa stofnarinnar, sem voru ansi flóknar á köflum.

þeir háttsettu menn í ss, nasistaflokknum sem ekki náðust fljótlega eftir uppgjöf Þjóðverja, hófust nú handa við að hjálpa hver öðrum að komast úr landi.  margir undirmenn aðstoðuðu yfirmenn við flóttan.  og í krafti góðgerðarstofnunarinnar ODESSA gátu þeir athafnað sig án einhverra grunsemda í byrjun.  sem góðgerðarstofnun hafði ODESSA aðgang að stymplum og pappírum með ákveðnum hausum á, og öllu því sem þeir þurftu til að búa til ekta skilríki.  skilríki sem ekki var hægt að vefengja.  meira segja gekk það svo langt í einhvern tíma að bílstjóri, sem keyrði í nafni ODESSA, sá um að keyra bókhald og allt skrifinskubákn hernámsliðsins, að hann var uppvís að vera fyrrverandi meðlimur SS sveitanna.  en þá hafði hann hugsanlega smyglað ansi mörgum nasistum yfir landamærin, þar sem hermenn í varðstöðvum voru lítið að hafa fyrir því að leita eftir einhverju í slíkum sendingum.

margir frægir menn hafa verið tilgreindir sem aðstoðarmenn ODESSA samtakanna.  þá á ég við einstaklinga sem hafa unnið skipulega að því fyrir hönd ríkistjórna sinna að koma nasistunum á brott.  James_Jesus_Angleton  er einn þeirra sem vissi einna mest um athafnir ODESSA aðgerðir.  en hann var í stríðinu starfsmaður oss, sem var leiniþjónusta Bandaríkjanna meðan stríðið stóð yfir.  en oss er fyrirrennari CIA.  og sem starfsamaður og síðarmeir yfirmaður gagnnjósnakerfis CIA hafði tölvert með það að gera, að hafa uppi á fyrrverand yfirmönnum nasista og nýta þeirra hæfileika til aðgerða gegn kommúnismanum í austri.  til eru sannanir fyrir því að CIA kom undan einhverjum fjölda yfirmanna nasista og nýtti þeirra hæfileika í þágu kalda stríðsins.  sama gerðu Sovétmenn. 

kaþólska kyrkjan sá um að hýsa þónokkra foringja nasista á flótta þeirra.  það hefur sennilega verið sú grein kaðólsku kirkjunnar sem vildi berjast á móti siðleisi sem gerði vart fyrir sig á millistríðsárana og nasistar bældu niður að einhverju leiti fyrir stríð. 

einnig er talað um Peron hjónin í Argentínu sem aðstoðarmenn ODESSA.  en ef svo hefur verið að þá táknar það aðeins eitt.  ODESSA var meir heldur en samtök fyrrverandi nasista.  þá hafa bandaríkjamenn komið að samtökunum (sem þeir hafa líklega komið að á einn eða annan hátt).  annars les ég út úr því að Peron hjónin hafi verið viðloðin þessi mál, að ODESSA samtökin sem og CIA hafi verið með menn í vinnu við það að taka á móti þessum mönnum í Argentínu, ásamt því að þessir menn komu til fleiri landa.  stjórn Peron kann að hafa samþykkt slíkt að beiðni Bandaríkjanna.

flóttaleiðir of leiðsögumenn voru mýmargir í Þýskalandi, Frakklandi, Ítalíu, Sviss og á Spáni.  flestir þeirra vissi rétt nóg til að koma sínum mönnum á næsta stað.  ekki það að það skipti neinu máli núna, þar sem þeir gengu burt fyrir framan nefið á bandamönnum, reindar sumir hverjir fengu jafnvel hjálp frá Bandaríkjunum sjálfum.  en það hefði skipt máli ef Bandaríkjamenn hefðu verið skynsamlegir og virkilega viljugir að ná til yfirmannana til að rétta yfir þeim í Haag.

ein helstu mistök sem gerð voru í leitinni af þessum foringjum voru þau að peningaslóðinni var ekki fylgt eftir.  simon Wisenthal viðurkennir það fúslega í endurminningum sínum að bæði hann og Bandaríkjamenn hafi ekki áttað sig á því hversu öflug leið til að finna fólk, sé fólgin i því að elta peninga þeirra.  hefði slóðin verið rakin strax í lok striðsins hefði verið að ná nær öllum sem ODESSA hjálpaði.  og bandamenn hefðu ekki verið lengi að átta sig á hvorum megin við borðið ODESSA sat.  en það var ekki gert og því varð alltaf erfiðara og erfiðara að ná til þessara manna þegar þeir voru sestir að einhverstaðar í austurlöndum nær eða í suður eða mið ameríku, og farnir að eyða peningum í hagkerfum landanna, ásamt því að múta fólki.

þetta litla atriði úr sögu seinni heistyrjaldarinnar sýnir aðeins, eins og marg oft hefur verið bent á við almenning, að ekkert er eins og það sýnist.

það eru sigurvegarar heimsins hverju sinni sem skrifa söguna.  við verðum að muna það.  það er alltaf hægt að lesa milli lína í hverju sem þú lest.  það skiptir ekki máli hversu ómerkilegt þér finnst eitthvað málefni vera.  ef þú lest milli lína, kannt að sleppa áróðri úr textum, og hefur þann áhuga á að móta þínar eigin skoðanir án þess að láta mata þig á upplýsingum úr textanum.  að þá ertu í góðum málum. 

EKKI TRÚA ÞVÍ SEM ÞÚ LEST Í FJÖLMIÐLUM.  MYNDAÐU ÞÍNA EIGIN SKOÐUN Á ÞVÍ EFNI SEM ÞÚ LEST, MEÐ ÞVÍ AÐ GREINA ÁRÓÐURINN.