heiðarleiki skiptir máli

ég trúi ekki öðru en fyrirtæki sem sérhæfir sig í fornleifa fræði geti með góðri samvisku falsað slíkan fund.  þá fer maður að hugsa, af hverju var fyrirtækinu leift að leita eftir skipinu, hafði það leifi til að leita eftir skipi þarna við england.

það er sorglegt ef menn geta ekki verið heiðarlegir í svona málum.  það þarf að fara fram rannsókn á þessum peningum, rannsókn af virtu og hlutlausu fyrirtæki eða stofnun.  þá hlýtur sannleikurinn að koma í ljós.

en því miður að þá er mannskepnan svo hellvíti eigingjörn að ekkert er í dag heilagt.  dæmin í sögunni sanna það svo ekki verði um vilst.

sannleikurinn hlýtur að vinna á endanum.

Spánverjar fullir grunsemda vegna fjársjóðsskips

Er Írönum treystandi fyrir auðgun úrans

Áður en ég byrja þessa grein um Íran.  að þá vill ég benda sem flestum að lesa grein í fréttablaðinu þar sem íslendingur í alþjóðlegu kjarnorkunefndinni situr fyrir svörum.  ég man því miður ekki nafnið á þeim herramanni.  en hann hefur alla þá þekkingu til að lýsa deilunni á sanngjarnan hátt.  og hann gerir það.  mjög fróðleg grein eftir mjög merkan mann, sem allir sem láta þessi mál skipta sig máli, ættu að lesa.

 það er almennt álit á vesturlöndum að íran sé trúarkreddu land.  sem það er náttúrulega að vissu leiti, en alls ekki öllu.  almenningur í Íran er mjög óheppin með núverandi forseta sinn.  en hann er að gera akkurat það sem hann lofaði í sinni kostningabaráttu.  þ.e.a.s. að koma ágóðanum af olísölu til hinna fátækra.  reindar hefur æðsti klerkur írans, sem í raun hefur öll ráð í hendi sér, stöðvað margar tilraunir hans.  en í augum forseta írans, er auðgun úrans og nýting kjarnorku gríðarlega mikilvægt fyrir almenning landsins.  einnig í framtíðinni að nýta rafmagnið til meiri vinslu á olíu í heimalandinu.  því almennt er talað um að olían í íran sé eitthvað sem endist ekki endalaust, þó svo gas byrgðir landsins virðist geta gert það í augnablikinu.

en það sem hefur farið fyrir brjóstið á mönnum á vesturlöndum er leyndin sem íranir hafa viðhaft um kjarnorkuvæðingu sína síðustu ár, sem og tregðu við samstarfs við esb löndin og bandaríkin.  einnig hafa komið upp miður gáfuleg ummæli um stuðning við hezbollah í Lebanon og eyðingu Ísraels af kortinu.  og margir halda því fram að land með fullkomið samband milli ríkis og kirkju eigi ekki að fá að leika sér með kjarnorku.  og svo má ekki gleyma ástandinu í Írak, og meintrar yfirlísingar bandaríkjamanna að íranir styðji hryðjuverkamenn þar í landi af lífi og sál.

það er vitað mál í dag að íranir hafa leint umheimin til margra ára að þeir hafi verið að vinna í því að auðga úran og byggja kjarnorkukljúfa.  það eitt er nægileg skýring fyrir vesturveldin og ég held fyrir okkur öll að hafa áhyggjur.  séu menn að dunda sér í slíkum leik fyrir luktum dyrum er ekki annað eðlilegt að menn hafi áhyggjur af því.

Rússar hafa verið helstu bandmenn írana síðustu árin.  enda hafa þeir verið að selja þeim allan þann búnað sem þarf til að setja upp kjarnakljúfur.  þeir vilja ekki að og hafa beitt sér fyrir því að öryggisráðið samþykki ekki viðskiptabann á írani.  þeir yrðu af miklum tekjum ef svo færi.  kínverjar hafa líka miklum hagsmunum að gæta í íran.  þeir kaupa gríðarlega mikið magn af olíu, sem efnahagurinn og uppgangurinn í kína krefst.  kínverjar hafa haldið uppi vörnum fyrir írani líka.  það er svo spurning hvort þessar tvær þjóðir geti gert eitthvað meira fyrir írani í framtíðinni.  máttur bandaríkjanna í öryggisráðinu er ennþá það mikill, að erfitt verður fyrir kínverja og Rússa að berjast endalaust á móti þeim.  annars standa kínverjar sterkir gegn bandaríkjamönnum.  enda greiða bandaríkjamenn upp viðskiptahalla sinn við kína með útgáfu á ríkisskuldabréfum.  og ef kína myndi innleisa öll sín bandarísku ríkisskuldabréf, að þá færi Bandarískt hagkerfi á hausinn sama mánuðinn og þau yrðu innleist.  en sem betur fer fyrir heiminn, að þá líta kínverjar á þessi ríkiskuldabréf sem fjárfestingu og hafa engan áhuga á slíku, allavega ennþá.

íranir hafa síðustu ár setið að samningarborði við esb þjóðirnar ásamt þjóðverjum.  lítið sem ekkert hefur áorkað með þeim samningaumleitunum.  á meðan hafa bandaríkjamenn setið fyrir utan þær viðræður og "flexað" vöðvana með reglulegu millibili, sona rétt til að minna á sig.  hnífurinn stendur í kúnni þar sem kemur að því hvernig skuli nálgast málin.  esb og usa vilja að íranir hætti starfseminni áður en alvöru samningaviðræður hefjist.  en íranir taka það ekki í mál.  meðan þessi þræta hefur staðið yfir í að verða tvö ár, hafa íranir haldið ótrauðir áfram sinni vinnslu. 

bandaríkjunum og evrópusambandinu er gríðarlega mikið í mun að íran komist ekki á þann stall í mið-austurlöndum að þeir verði ráðandi afl þar.  þessar þjóðir treysta svo mikið á olíu frá þessu svæði að þeir vilja halda sínum bandamönnum við lýði.  einnig er sú árátta hjá Bandaríkjamönnum að vera illa við ólýðræðislegar stjórnir landa, en átta sig kannski ekki á því að bandamenn þeirra í mið austurlöndum eru sennilega ólýðrlæðislegu stjórnir svæðisins.  bandamenn usa eru saudi arabía, jordan, og egyptaland.  jordan býr ekki yfir lýðræði, þó svo að abdullah, sonur hins virta "á vesturlöndum" husseyn, afkomanda spámannsins, hafi fært land sitt mjög mikið í rétta átt.  íran er sennilega með mesta lýðræði í sínu landi á þessum slóðum, að undanskildu Ísrael, þó ísrael eigi sína galla sem eru mjög stórir.  í íran er margsvísleg flóra af fólki með allskyns pólitískar skoðanir.  enda landið eitt það fjölbreitilegasta menningarsvæði heims. 

margir efast um að ríki sem byggt sé á trúarbrögðum sé nægilega ábyrgt til að hafa þekkingu á borð við karnorkuver.  trúin í íran er á yfirborðinu.  stjórnmálin, með klerkaveldið í forystu gefur ekkert eftir, svo það geti haldið völdum í landinu.  stjórnmálamenn samtímans verða að vinna í því umhverfi sem sú bylting er kennd við khomeini bjó til.  fyrirrennari þess forseta sem nú stýrir skútunni sem aðstoðar stýrimaður kom íran eins langt og einn maður gat til frjálshyggju.  það sést best í viðhorfi almennings.  almenningur í íran er langt frá því að vera upptekinn af íslam.  það er jafn upptekið af islam og við hin lúthersku erum af okkar trú.  talsvert er um trúleisi í íran, eins og á vesturlöndum.  en stjórnmálin eru alltaf í fréttum okkar ástsælu fjölmiðla sem troða marvarða í því að kenna okkur að hugsa um hitt og þetta mál líðandi stundar.  vestrænir fjölmiðlar.  íran kemst ekki í fréttirnar nema vegna auðgun úrans eða glæfrarlegra yfirlýsinga forseta þeirra, eða stuðnings við hryðjuverkamenn í írak eða stuðning við hezbollah í lebanon.  sjálfsagt er þetta öfugt líka í íran.  nema hvað yfir helmingur íbúa írans eru um þrítugt í dag.  þetta fólk hugsar um trúnna eins og við hin á vesturlöndum.  þess vegna er spurnig hvernig klerkarnir koma til með að yfirfæra stjórnmála lífið yfir á þetta fólk í framtíðinni.  næstu tuttugu til fimmtíu ár mun það koma í ljós. 

svo er það þessar dæmalausu sögur af stuðningi írana við hezbollah.  það er alveg augljóst að þeir eru að styðja hezbollah, og hafa sjálfsagt haft sitt að segja á níunda áratugnum er þessi hreifing var stofnuð.  en að lýsa því yfir að sá stuðningur írana við hezbollah sýni hversu óáræðinlegir þeir séu út af slíkum stuðningi.  það sem vantar í þessa umfjöllun, og er örugglega haldið frá fjölmiðlum af ásetningi.  er sú að hezbollah er vopnuð samtök, ásamt því að vera pólitísk samtök, trúarleg samtök.  en....takið eftir.....þetta eru samtök mönnuð fólki úr Lebanon.  fólki frá Lebanon sem ber hag Lebanon fyrir brjósti, engan annan.  þó svo að íranir séu að styðja Hezbollah, er ekki þar með sagt að þeir standi fyrir uppihaldi á hryðjuverkahópum.  allir ættu að líta á Saudi Arabíu, þeir eru sko heimsmeistarar í stuðningi við hryðjuverka starfsemi.  hezbollah er og verður vandamál Lebanon.  hezbollah er stórhættulegt fyrirbæri í Lebanon og kemur til með að stofna Lebanon í stóra hættu.  þeir eru líklegir að vilja taka upp svipaðar aðferðir og íranir eftir byltinguna 1979.  en samt sem áður á þeirra forsemdum.  á forsemdum Lebanon.....ekki Íran.

það sama á við um stuðning írana við shia múslima í írak.  íranir vilja aðstoða shia múslima hvar sem þá er að finna.  stuðningur við shia múslima í írak gefur þeim meira forskot á sunní múslima á þessum erfiðu tímum sem nú eru og verða þar næstu tíu árin minnst.  það er svo undir írökum sjálfum hvernig þeir vinna úr málum sínum.  bandaríkjamenn koma til með að hverfa úr írak á næstu fimm árunum með skottið milli lappana.  þangað til verða bandaríkjamenn að tryggja að innviður íraka geti þróast að vilja íraka, ekki að vilja bandaríkjanna.  ég set spurnigarmerki við herdeildina sem kennd er við klerkaveldið sjálft.  mér minnir að hún sé kölluð al-qadr (án ábyrgðar) en hún stendur fyrir þeim stuðningi sem kemur frá íran í formi vopna og fjármagns til skemmdarverka.  en íran er svo langt frá því þeir einu sem eru að skemma fyrir þróun íraks.  ef íranir myndu hætta slíkri aðstoð, að þá myndi engin taka eftir því.  stuðningur þeirra er aðeins dropi í hafið.  sá stuðningur sem heldur öllu upp er eyrnarmerktur í trúboðastarf og annað eins sem kemur frá persaflóa ríkjunum, olíuveldunum.  í langflestum tilvikum veit sendandinn ekki að sínir peningar fara í hryðjuverk í írak.  þeir halda að þetta fari í að breiða út sína gerð af islam.  kúwait og saudi arabía hafa verið hvað duglegust við þess konar trúboða starfsemi síðustu tuttugu ár.  hver veit hvað þeir eru að gera í dag.

ef við tökum þetta saman og spyrjum okkur hvort írönum sé treystandi fyrir augun úrans.  að þá verður maður að svara því í tvennu lagi.  fyrir það fyrsta, ætti öllum löndum í heiminum að vera heimilt að vinna úran til rafmagnsorku.  þessi orka gæti komið írönum endanlega upp úr þeirri fátækt sem klerkaveldið heldur þjóðinni í.  og þá er spurnig hversu lengi klerkaveldið getur haldið um stjórnartauminn þegar kapitalisminn byrjar að blómstra.  gott dæmi er kína.

í seinna lagi eru til ákveðnar reglur sem alþjóðlega kjarnorkuráðið hefur fengið nær allar þjóðir heims til að skrifa undir.  en þær reglur eru miðaðar að því að kjarnorka sé einungis unnin til orkuþarfa.  en ekki vopna.  íranir hafa sýnt þannig viðmót að erfitt er fyrir önnur ríki að treysta þeim.  sér í lagi þeim vestrænu.  þau lönd sem ætla sér að auðga úran til orkugjafa verða að fara eftir reglum alþjóðlega kjarnorkuráðinu.  en þar sem íranir hafa ekki gert það, ber þeim að bæta úr því, eða taka afleiðingunum.  en ekki má gleyma því, að íranir verða að fá tækifæri á því að gera yfirbót á aðgerðum sínum síðusta áratuginn.  það er ekki rétt aðferð að heimta að þeir hætti allri vinnslu í átt til kjarnorku nýtingar.  það er vel hægt að fara aðra og betri leið að írönum.  almenningur myndi aldrei taka það í mál að fara út í stríð eins og það sem farið var í milli 1980 til 1988.

svo er það náttúrulega spurning sem hver og einn verður að mynda sér sjálfur.  villt þú að íranir byggi upp kjarnorkubúnað sinn og verði kjarnorkuveldi????

til þess að þú góður lesandi getir myndað þér sjálfstæða skoðun á því máli, er nauðsynlegt að lesa sér til um málin, og lesa á milli lína þegar verið er að pranga upplýsingum inn á þig.  það þarf að taka tillit til fólksins í íran líka.  ekki bara okkar á vesturlöndum.

Er Írönum treystandi fyrir auðgun úrans

Áður en ég byrja þessa grein um Íran.  að þá vill ég benda sem flestum að lesa grein í fréttablaðinu þar sem íslendingur í alþjóðlegu kjarnorkunefndinni situr fyrir svörum.  ég man því miður ekki nafnið á þeim herramanni.  en hann hefur alla þá þekkingu til að lýsa deilunni á sanngjarnan hátt.  og hann gerir það.  mjög fróðleg grein eftir mjög merkan mann, sem allir sem láta þessi mál skipta sig máli, ættu að lesa.

 það er almennt álit á vesturlöndum að íran sé trúarkreddu land.  sem það er náttúrulega að vissu leiti, en alls ekki öllu.  almenningur í Íran er mjög óheppin með núverandi forseta sinn.  en hann er að gera akkurat það sem hann lofaði í sinni kostningabaráttu.  þ.e.a.s. að koma ágóðanum af olísölu til hinna fátækra.  reindar hefur æðsti klerkur írans, sem í raun hefur öll ráð í hendi sér, stöðvað margar tilraunir hans.  en í augum forseta írans, er auðgun úrans og nýting kjarnorku gríðarlega mikilvægt fyrir almenning landsins.  einnig í framtíðinni að nýta rafmagnið til meiri vinslu á olíu í heimalandinu.  því almennt er talað um að olían í íran sé eitthvað sem endist ekki endalaust, þó svo gas byrgðir landsins virðist geta gert það í augnablikinu.

en það sem hefur farið fyrir brjóstið á mönnum á vesturlöndum er leyndin sem íranir hafa viðhaft um kjarnorkuvæðingu sína síðustu ár, sem og tregðu við samstarfs við esb löndin og bandaríkin.  einnig hafa komið upp miður gáfuleg ummæli um stuðning við hezbollah í Lebanon og eyðingu Ísraels af kortinu.  og margir halda því fram að land með fullkomið samband milli ríkis og kirkju eigi ekki að fá að leika sér með kjarnorku.  og svo má ekki gleyma ástandinu í Írak, og meintrar yfirlísingar bandaríkjamanna að íranir styðji hryðjuverkamenn þar í landi af lífi og sál.

það er vitað mál í dag að íranir hafa leint umheimin til margra ára að þeir hafi verið að vinna í því að auðga úran og byggja kjarnorkukljúfa.  það eitt er nægileg skýring fyrir vesturveldin og ég held fyrir okkur öll að hafa áhyggjur.  séu menn að dunda sér í slíkum leik fyrir luktum dyrum er ekki annað eðlilegt að menn hafi áhyggjur af því.

Rússar hafa verið helstu bandmenn írana síðustu árin.  enda hafa þeir verið að selja þeim allan þann búnað sem þarf til að setja upp kjarnakljúfur.  þeir vilja ekki að og hafa beitt sér fyrir því að öryggisráðið samþykki ekki viðskiptabann á írani.  þeir yrðu af miklum tekjum ef svo færi.  kínverjar hafa líka miklum hagsmunum að gæta í íran.  þeir kaupa gríðarlega mikið magn af olíu, sem efnahagurinn og uppgangurinn í kína krefst.  kínverjar hafa haldið uppi vörnum fyrir írani líka.  það er svo spurning hvort þessar tvær þjóðir geti gert eitthvað meira fyrir írani í framtíðinni.  máttur bandaríkjanna í öryggisráðinu er ennþá það mikill, að erfitt verður fyrir kínverja og Rússa að berjast endalaust á móti þeim.  annars standa kínverjar sterkir gegn bandaríkjamönnum.  enda greiða bandaríkjamenn upp viðskiptahalla sinn við kína með útgáfu á ríkisskuldabréfum.  og ef kína myndi innleisa öll sín bandarísku ríkisskuldabréf, að þá færi Bandarískt hagkerfi á hausinn sama mánuðinn og þau yrðu innleist.  en sem betur fer fyrir heiminn, að þá líta kínverjar á þessi ríkiskuldabréf sem fjárfestingu og hafa engan áhuga á slíku, allavega ennþá.

íranir hafa síðustu ár setið að samningarborði við esb þjóðirnar ásamt þjóðverjum.  lítið sem ekkert hefur áorkað með þeim samningaumleitunum.  á meðan hafa bandaríkjamenn setið fyrir utan þær viðræður og "flexað" vöðvana með reglulegu millibili, sona rétt til að minna á sig.  hnífurinn stendur í kúnni þar sem kemur að því hvernig skuli nálgast málin.  esb og usa vilja að íranir hætti starfseminni áður en alvöru samningaviðræður hefjist.  en íranir taka það ekki í mál.  meðan þessi þræta hefur staðið yfir í að verða tvö ár, hafa íranir haldið ótrauðir áfram sinni vinnslu. 

bandaríkjunum og evrópusambandinu er gríðarlega mikið í mun að íran komist ekki á þann stall í mið-austurlöndum að þeir verði ráðandi afl þar.  þessar þjóðir treysta svo mikið á olíu frá þessu svæði að þeir vilja halda sínum bandamönnum við lýði.  einnig er sú árátta hjá Bandaríkjamönnum að vera illa við ólýðræðislegar stjórnir landa, en átta sig kannski ekki á því að bandamenn þeirra í mið austurlöndum eru sennilega ólýðrlæðislegu stjórnir svæðisins.  bandamenn usa eru saudi arabía, jordan, og egyptaland.  jordan býr ekki yfir lýðræði, þó svo að abdullah, sonur hins virta "á vesturlöndum" husseyn, afkomanda spámannsins, hafi fært land sitt mjög mikið í rétta átt.  íran er sennilega með mesta lýðræði í sínu landi á þessum slóðum, að undanskildu Ísrael, þó ísrael eigi sína galla sem eru mjög stórir.  í íran er margsvísleg flóra af fólki með allskyns pólitískar skoðanir.  enda landið eitt það fjölbreitilegasta menningarsvæði heims. 

margir efast um að ríki sem byggt sé á trúarbrögðum sé nægilega ábyrgt til að hafa þekkingu á borð við karnorkuver.  trúin í íran er á yfirborðinu.  stjórnmálin, með klerkaveldið í forystu gefur ekkert eftir, svo það geti haldið völdum í landinu.  stjórnmálamenn samtímans verða að vinna í því umhverfi sem sú bylting er kennd við khomeini bjó til.  fyrirrennari þess forseta sem nú stýrir skútunni sem aðstoðar stýrimaður kom íran eins langt og einn maður gat til frjálshyggju.  það sést best í viðhorfi almennings.  almenningur í íran er langt frá því að vera upptekinn af íslam.  það er jafn upptekið af islam og við hin lúthersku erum af okkar trú.  talsvert er um trúleisi í íran, eins og á vesturlöndum.  en stjórnmálin eru alltaf í fréttum okkar ástsælu fjölmiðla sem troða marvarða í því að kenna okkur að hugsa um hitt og þetta mál líðandi stundar.  vestrænir fjölmiðlar.  íran kemst ekki í fréttirnar nema vegna auðgun úrans eða glæfrarlegra yfirlýsinga forseta þeirra, eða stuðnings við hryðjuverkamenn í írak eða stuðning við hezbollah í lebanon.  sjálfsagt er þetta öfugt líka í íran.  nema hvað yfir helmingur íbúa írans eru um þrítugt í dag.  þetta fólk hugsar um trúnna eins og við hin á vesturlöndum.  þess vegna er spurnig hvernig klerkarnir koma til með að yfirfæra stjórnmála lífið yfir á þetta fólk í framtíðinni.  næstu tuttugu til fimmtíu ár mun það koma í ljós. 

svo er það þessar dæmalausu sögur af stuðningi írana við hezbollah.  það er alveg augljóst að þeir eru að styðja hezbollah, og hafa sjálfsagt haft sitt að segja á níunda áratugnum er þessi hreifing var stofnuð.  en að lýsa því yfir að sá stuðningur írana við hezbollah sýni hversu óáræðinlegir þeir séu út af slíkum stuðningi.  það sem vantar í þessa umfjöllun, og er örugglega haldið frá fjölmiðlum af ásetningi.  er sú að hezbollah er vopnuð samtök, ásamt því að vera pólitísk samtök, trúarleg samtök.  en....takið eftir.....þetta eru samtök mönnuð fólki úr Lebanon.  fólki frá Lebanon sem ber hag Lebanon fyrir brjósti, engan annan.  þó svo að íranir séu að styðja Hezbollah, er ekki þar með sagt að þeir standi fyrir uppihaldi á hryðjuverkahópum.  allir ættu að líta á Saudi Arabíu, þeir eru sko heimsmeistarar í stuðningi við hryðjuverka starfsemi.  hezbollah er og verður vandamál Lebanon.  hezbollah er stórhættulegt fyrirbæri í Lebanon og kemur til með að stofna Lebanon í stóra hættu.  þeir eru líklegir að vilja taka upp svipaðar aðferðir og íranir eftir byltinguna 1979.  en samt sem áður á þeirra forsemdum.  á forsemdum Lebanon.....ekki Íran.

það sama á við um stuðning írana við shia múslima í írak.  íranir vilja aðstoða shia múslima hvar sem þá er að finna.  stuðningur við shia múslima í írak gefur þeim meira forskot á sunní múslima á þessum erfiðu tímum sem nú eru og verða þar næstu tíu árin minnst.  það er svo undir írökum sjálfum hvernig þeir vinna úr málum sínum.  bandaríkjamenn koma til með að hverfa úr írak á næstu fimm árunum með skottið milli lappana.  þangað til verða bandaríkjamenn að tryggja að innviður íraka geti þróast að vilja íraka, ekki að vilja bandaríkjanna.  ég set spurnigarmerki við herdeildina sem kennd er við klerkaveldið sjálft.  mér minnir að hún sé kölluð al-qadr (án ábyrgðar) en hún stendur fyrir þeim stuðningi sem kemur frá íran í formi vopna og fjármagns til skemmdarverka.  en íran er svo langt frá því þeir einu sem eru að skemma fyrir þróun íraks.  ef íranir myndu hætta slíkri aðstoð, að þá myndi engin taka eftir því.  stuðningur þeirra er aðeins dropi í hafið.  sá stuðningur sem heldur öllu upp er eyrnarmerktur í trúboðastarf og annað eins sem kemur frá persaflóa ríkjunum, olíuveldunum.  í langflestum tilvikum veit sendandinn ekki að sínir peningar fara í hryðjuverk í írak.  þeir halda að þetta fari í að breiða út sína gerð af islam.  kúwait og saudi arabía hafa verið hvað duglegust við þess konar trúboða starfsemi síðustu tuttugu ár.  hver veit hvað þeir eru að gera í dag.

ef við tökum þetta saman og spyrjum okkur hvort írönum sé treystandi fyrir augun úrans.  að þá verður maður að svara því í tvennu lagi.  fyrir það fyrsta, ætti öllum löndum í heiminum að vera heimilt að vinna úran til rafmagnsorku.  þessi orka gæti komið írönum endanlega upp úr þeirri fátækt sem klerkaveldið heldur þjóðinni í.  og þá er spurnig hversu lengi klerkaveldið getur haldið um stjórnartauminn þegar kapitalisminn byrjar að blómstra.  gott dæmi er kína.

í seinna lagi eru til ákveðnar reglur sem alþjóðlega kjarnorkuráðið hefur fengið nær allar þjóðir heims til að skrifa undir.  en þær reglur eru miðaðar að því að kjarnorka sé einungis unnin til orkuþarfa.  en ekki vopna.  íranir hafa sýnt þannig viðmót að erfitt er fyrir önnur ríki að treysta þeim.  sér í lagi þeim vestrænu.  þau lönd sem ætla sér að auðga úran til orkugjafa verða að fara eftir reglum alþjóðlega kjarnorkuráðinu.  en þar sem íranir hafa ekki gert það, ber þeim að bæta úr því, eða taka afleiðingunum.  en ekki má gleyma því, að íranir verða að fá tækifæri á því að gera yfirbót á aðgerðum sínum síðusta áratuginn.  það er ekki rétt aðferð að heimta að þeir hætti allri vinnslu í átt til kjarnorku nýtingar.  það er vel hægt að fara aðra og betri leið að írönum.  almenningur myndi aldrei taka það í mál að fara út í stríð eins og það sem farið var í milli 1980 til 1988.

svo er það náttúrulega spurning sem hver og einn verður að mynda sér sjálfur.  villt þú að íranir byggi upp kjarnorkubúnað sinn og verði kjarnorkuveldi????

til þess að þú góður lesandi getir myndað þér sjálfstæða skoðun á því máli, er nauðsynlegt að lesa sér til um málin, og lesa á milli lína þegar verið er að pranga upplýsingum inn á þig.  það þarf að taka tillit til fólksins í íran líka.  ekki bara okkar á vesturlöndum.

Skilgreining á borgarastyrjöld (er borgarastyrjöld í írak???)

borgarastyrjöld er það versta sem getur komið fyrir þjóðir heims.  það eyðileggur innvið samfélagsins og veldur miklum mannfórnum sem erfitt getur verið að brúa. 

borgarastyrjöld telst vera þegar flest allir innviðir samfélagsins, s.s. löggæsla, her, stjórnvöld og þjóðarbrot rifna í sundur.  þjóðfélagið verður tvískipt í hverju sem er.  lögreglan er höll undir annan aðilann, eða einn aðilann.  stjórnvöld missa traust þjóðarbrota sem verður til þess að stjórnmálamenn kljúfa sig úr stjórn og mynda óopinbera stjórn.  herinn klofnar, eða þá að þeir sem kljúfa sig frá stjórnum landa mynda sinn eigin her.  svona mætti lengi telja áfram og fara allt niður í þjónustu og verslun, þar sem skipting getur orðið.

ef við heimfærum þessar upplýsingar á Írak, sem er gegndarlaust í fréttum þessa dagana.  ekki undarlegt það, miðað við hvað er að gerast þar.  í Írak er ein stjórnvöld, Nuri al-Maliki hefur ekki misst vald sitt til kúrda, shia eða kúrda.  en taka skal það til greina að írak í dag er ríkjasamband þriggja trúarhópana.  löggæslan og herinn í landinu er i höndum ríkisstjórnar landsins.  og hinn almenni íraki, hvort sem hann er kúrdi, sunní eða shia, lítur á sig sem íraka.  og er stoltur af því.  alveg eins og við íslendingar erum stoltir af okkar landi, sögu og náttúru, að þá gildir það sama um íraka. 

útkoman sem við fáum út úr þessum samanburði ætti að vera einföld.  hver maður ætti að geta séð að samkvæmt þessu geysar ekki borgarastyrjöld í Írak.  sem betur fer segi ég.  en er ástandið í Írak þá bara í lagi?  nei, aldeildis ekki.  vera má að ástandið í Írak sé jafnvel verra heldur en borgarastyrjöld.  en kannski ekki.  ég myndi segja að verstu atvikin sem gerast í Írak jafnist á við borgarastyrjöld.  en okkur ber að taka tillit til þess að nánst á hverjum degi er eitthvað skelfilegt sem gerist í Írak.  bílsprengja, fjöldamorð á tugum fólks og fleira.  en þessir hlutir gerast á nokkrum klukkutímum á hverjum degi.  resin af deginum lifir fólk sínu venjulega lífi, fer til vinnu, stundar nám, verslar í matinn og fleira.  hinn almenni íraki þráir frið í landinu.  hann þráir að geta lifað sínu lífi áhyggjulaust.  eins og við hin sem höfum það svo gott á vesturlöndum.

í Írak er gríðarlegur fjöldi hryðjuverkamanna allstaðar úr heiminum sem hefur það markmið að láta bandaríkjamenn mistakast ætlunarverk sitt í írak.  alveg sama hvort það hafi slæm áhrif á íbúa íraks, að þeirra eina markmið er að koma í veg fyrir að bandaríkjamenn nái sínum markmiðum, sem er að búa til stöðugt lýðræðisríki í mið austurlöndum.  búa til nýja vídd, svo aðrar þjóðir geti fylgt fordæminu. 

hryðjuverkamennirnir í írak skiptast í tvær megin fylkingar, sem skiptast svo í óteljandi undir fylkingar frá þeim.  fyrri fylkingin sem við skulum skoða, er í fjölmiðlum vestanhafs kölluð al-qaeda.  áður en lengra er haldið, að þá skulum við skoða þetta fyrirbæri al-qaeda.  al-qaeda er ekki hryðjuverkahópur.  al-qaeda er eitt helsta áróðursnet sem hryðjuverkamenn nota til að lokka unga muslima til að berjast gegn kapitalisma og menningu vesturlanda.  al-qaeda sér ekki um eitt né neitt í írak.  al-qaeda aðstoðar fólk ekki við að komast til íraks, þeir senda ekki menn sjálfir til íraks, enda er al-qaeda ekki starfhæfur hryðjuverkahópur eins og hann var að einvherju leiti frá 1996 til 2000.  hryðjuverkamennirnir sem koma til íraks og eru útlendingar í landinu koma sér sjálfir til íraks. sumstaðar er um það að velja að nokkrir komi sér saman um að fylkjast til íraks.  það sem al-qaeda gerir hinsvegar í írak, er að þeir fjármagna að stórum hluta hryðjuverkamennina til að þeir geti keypt sprengiefni og vopn.  en al-qaeda gerir það sama í afganistan, pakistan, lebanon og saudi arabíu.  en það er fásinna að halda því fram að bin laden og félagar séu að velja skotmörk í hinu og þessu landinu.  þeir hafa ekkert um það að segja í hvað peningarnir fara í.  það eina sem bin laden og félagar geta verið vissir um, er að ef þeir útvega næga peninga til þessara hryðjuverkahópa, að þá deyja þeir ekki út.  en snúum okkur aftur að útlendingunum í írak.  það eru þeir sem drepa í tuga tali shia múslima eða sunní múslima og skilja þá eftir í hverfum sínum til að ögra hinum aðilunum.  þeim er sama hvaða aðferðum þeir beita, bara ef það skilar þeim árangri að shia muslimar og sunní muslimar fari að berjast sín á milli.  um leið og það gerist, sem myndi þá leiða til þess að ríkistjórnin myndi falla endanlega, að þá værum við að tala um borgarastyrjöld.  það er ekkert langt þangað til að það gæti gerst.  ég yrði ekkert hissa að sjá það gerast á þessu ári, eða því næsta. 

svo er það hin fylkingin í írak.  en það eru heimamenn sem eru ósáttir við stöðu landsins eftir hernám bandaríkjanna.  langstærsi hópur þeirra er sunní múslimar.  vígasveitir sunní múslima.  stærsta fylkingin ynnan heimamanna var hliðholl bat´h flokknum og saddam hussayn.  en sú hreifing hefur heldur dalað frekar en hitt.  en varast skal þessa fylkingu bat´h manna ef til borgarastyrjalda kæmi.  því gríðarlegir peningar sem Saddam lét flytja úr bönkum allstaðar í landinu á einhvern stað sem enginn veit um nema einna helst bat´h mennirnir.  en vígasveitir shia múslima eru mjög að vaxa og hafa vaxið síðasta árið til muna.  ríkistjórn íraks er ríkisstjórn shia meirihlutans og þess vegna hefur mun meira verið vegið að sunní vígasveitunum, heldur en shia sveitunum.  það veldur mikilli gremju sunní múslima, sem margir hverjir treysta ekki lögreglunni til að vinna sína vinnu hlutlaust.  hryðjuverkamenn sunní múslima beina sínum spjótum nánast eingöngu að bandaríkjaher og þeim breska líka nátturulega.  þeir vilja herinn í burtu og að írakar fái sjálfir að ráða sínum málum í ríkjasambandi.  shia hryðjuverkamennirnir eru litlir en þeir eiru gríðarlega margir.  lítil samstaða er með þeim, og meira segja madhi herinn hans Sadr er mjög svo skipulagslaus og skiptur milli warlords þeirra.  á meðan shia ríkistjórn fer fyrir írak, að þá eru shia hryðjuverkahóparnir ekki að hafa sig mikið frammi.  en þeir eru sjáanlegir í hverri borg íraka sem shia muslimar búa í, sem og þeim borgum sem blandaðar eru.  þeir vekja oft óhug borgarbúa, enda heimta þeir peninga af almúganum og annað eins sem venjulegir hryðjuverkamenn gera sem fá að vera í friði.  þeir kúga almenningin á þann hátt að fréttamenn vesturlanda komst ekki að, eða hafa ekki áhuga á að fjalla um.  síðan eru margir shia hryðjverkahópar sem beina spjótum sínum líka að bandaríkjamönnum.  en flestir þeirra eru undir handbeiðslu írans.  og þessi hópur fer fjölgandi á kostnað hinna sem hrella almúgan.  einnig eru íranar að taka mikinn liðsafla frá madhi herdeildinni, en sú herdeild er orðin svo spillt að, öfgafullir shia muslimar eru farnir í meira mæli að líta niður á hana.  og hún er langt frá því að vera sú ógn sem bush heldur að hún sé.

þá eru það íranir.  þeir hafa ávalt verið viðriðnir málefni shia muslima síðan bandaríkjamenn hernámu írak.  og hafa verið líka fyrir þann tíma einnig.  iranir hafa síðar klerkabyltingin stundað trúboð um allan hinn múslimska heim.  til að styrkja shia greinina.  það eru engin nýindi.  eðlilega vilja þeir vera með í því að ákvarða ríki íraka eftir brotthvarf saddams.  og eðlilega hafa þeir áhuga á að gera vel við shia greinina í írak.  og það hafa þeir heldur betur gert.  það sem verra er að þeir hafa sniðið sína aðstoð einungis að shia greininni.  sem hefur sett ójafnvægi í þjóðfélagið.  einnig hafa þeir dyggilega stutt við bakið shia hryðjuverkahópum og fengið þá til að berjast á móti bandaríkjamönnum í stað þess að vegast að sunní greininni.  bin laden er örugglega ekki sáttur við framlag irana, en hvað getur hann gert í því????  ekkert!.  nema ef svo skildi vera að erlendu hryðjuverkamennirnir í írak séu þeir sem eru núna farnir að ráðast á al-qadr hersveitir írana (held ég sé að orða þetta rétt), en þær sveitir heyra beint undir klerkana.  ekki skal ég fullyrða að erlendu hryðjuverkamennirnir séu að sprengja al-qadr sveitirnar upp á síðkastið.  það er alveg eins líklegt að sunní hryðjuverkamennirnir, heimamenn séu að sprengja þá.  þó ég telji það mun ólíklegra.

ég held að orð Abdullah konungs Jordan lýsi ástandin best í mið austurlöndum eins og þau eru í dag.  en þar segir hann að ef ekkert verði aðhast hið snarasta, að þá eigi þrjár borgarastyrjaldir eftir að líta dagsins ljós í mið austurlöndum á þessu ári eða því næsta.  fyrst ber að nefna lebanon þar sem sýrland og íran eru með ansi sterka stöðu, sér í lagi í gegnum hizbollah hreifinguna.  svo í öðru lagi ber að nefna innanlandsátök hamas og fatah í palestínu.  og svo í þriðja lagi er það að sjálfsögðu írak.

þáttur bandaríkjanna í aðdraganda borgarastyrjaldar í írak á eftir að vera litinn mjög svo alvarlegum augum ef af verður.  til hvers í ósköpunum voru bandaríkjamenn að fara þarna inn ef borgarastyrjöld varð útkoman úr því.  þetta á allt eftir að komast í ljós betur í framtíðinni.  en ein aðal ástæðan fyrir að innlendir hryðjuverkahópar safnast upp i írak og hafa verið að safnast upp síðustu árin, er vera bandarísks herliðs í írak.  það að bandaríkjamenn séu að eltast um allt írak að hryðjuverkamönnum sem írakar kalla stundum ekki einu sinni hryðjuverkamenn, og með íraska herinn í bandi til málamiðlunar, veldur því að almenningur er ekkert hrifinn af veru hersins í landi sínu.  einnig hvernig bandaríkjamenn beita ríkisstjórnina þrýstingi að gera ákveðna hluti.  almenningur í írak telur að ríkisstjórn íraks sé leppstjórn bandaríkjanna.  og auðvitað eru írakar sem viðurkenna það, en telja það samt betri leið heldur en írakar fari sjálfir einir af stað í byrjun.  hinn venjulegi íraki telur ekki bandaríkjunum til tekna hvernig lýðræði sé í þeirra heimalandi.  írakar vilja mun frekar fá að halda sinni menningu og vinna sig í átt til lýðræðis frá sínum sjónarmiðum.  eitthvað sem gæti tekið tíu ár, ef ekki tuttugu.  en bush þarf að sína árangur meðan hann er við völd, svo hann hefur ákveðið að taka styttri útgáfuna.  en það er aldrei vænlegt til árangurs.  menn eins og donald rumsfeld sem er búinn að taka verulega til í bandaríska hernum og gera góða hluti þar, en þeir hlutir hafa legið í skugga mistakan sem gerðir hafa verið í írak.  en rumsfeld ætti að hafa vitað það af fyrri reinslu bandaríska herleiðangra, að bandaríski herinn er frábær árásarher.  það er ekkert sem getur stöðvað framrás bandaríska hersins.  en bandaríkjaher hefur aldrei getað sinnt löggæslu.  hann hefur alltaf átt undir högg að sækja er herinn þarf að vera kyrr á sama stað og koma á friði.  þess vegna hefði átt að koma inn með gríðarlegt magn af hermönnum strax í byrjun og vinna skítavinnuna frá upphafi.  ekki leifa henni að dafna eins og var gert, og fara svo að kvarta í írönum og sýrlendingum þegar ástandið er orðið óbærilegt.  bandaríkjamenn verða kallðir til ábyrgðar í framtíðinni hvort sem vel tekst til eða ef allt fer í bál og brand.

menningarheimar bandaríkjanna og íraks og mið austurlanda er svo gríðarlega ólík að það hlaut alltaf að verða gríðarlegt afrek fyrir bandaríkjamenn að ná árangri í þessum heimshluta. 

til að hægt sé að færa írak til betri vegar á styttri tíma heldur en ella.  að þá er það sú eina lausn að írak, saudi arabía, íran, bandaríkin og sýrland setjist niður saman og ræði málin fordómalaust.  en eins og staðan er í dag, að þá er það ekki að gerast.  en ef hillary clinton eða obama (man ekki alveg hvernig maður stafsetur nafnið) vinnur forsetakosningarnar 2008, að þá er kannski möguleiki á slíkum samræðum.  en kannski verður það orðið of seint.  kannski verður bush endanlega búinn að klúðra málunum og írak orðið eitt trúarkreddu ríki, eins og faisal konungur sagði um íraka er hann tók við fyrstu konungstign íraka eftir fyrri heimstyrjöldina.

Af hverju er staðan í Írak eins og hún er í dag!!!

ástæður fyrir ástandinu í Írak eru mímargar.  allar hafa þær áhrif hver á aðra við að breytast úr snjóbolta yfir í snjókarl.  það er ekki eitt, heldur allt sem hefur farið úrskeiðis í þessu blessaða stríði gegn hryðjuverkum.  sem ég reindar kalla stríð til að afla hryðjuverka.

við skulum hefjast handa frá byrjun, en í þessari grein einblíni ég eingöngu á Írak.  ég fer ekki út fyrir þann ramma.  hinsvegar er saga Íraks ekki einungis saga Íraks.  margir öfgafullir hópar starfa við hryðjuverk í Írak, og njóta stuðnings flestra arabaríkja sem og Írans.

það er ekki oft sem atburðirnir sem kenndir eru við 9/11 eru sagðir uppahaf einhvers (alla vega fyrir þá sem hafa eitthvað vit á heimsmálum), en í tilliti Íraks eru þeir upphafið af ógöngu Íraks.  margir myndu reindar fara fyrr í hlutina og segja að innrásin í Kúwait hafi verið þetta hálmstrá sem gerði gæfumuninn.  og vissulega er sú innrás og afleiðing hennar eitt af upphaf islamista hreifinar múslima í araba heiminum og Afríku.

það er frægt eins og ég hef komið að áður, að fljótlega eftir 9/11 að þá hafi Bush yngri kallað til sín sérfræðing um málefni Iraks.  og fræðimenn vestanhafs vissu vel hvað það þýddi.  það átti alltaf að ráðast á Írak.  Afganistan var aðeins millilending, því fjölmiðlar höfðu hrópað á höfuð osama bin laden, sem að sjálfsögðu er runnið undan bandaríska stjórnkerfinu.  en gott og vel, innrásin í Afganistan gekk mjög vel.  og maður (sem leikmaður) vonaði að bandamenn myndu vinna sína vinnu vel.  en eins og svo oft áður þegar bandaríkjamenn fara út fyrir vesturlönd, að þá er það nóg fyrir þá að hrekja hættuna í burtu, en gleyma svo því mikilvægasta.  því sem gert var við evrópu undir lok seinna stríðs.  en allir héldu að talibanar myndu ekki snúa aftur.  þeir myndu nú deyja út eins og hver önnur flensa.  en svo hefur heldur betur komið í ljós að talibanar hafa heldur betur ekki gefist upp.  þó svo að þeir séu ekki eins samstiga og áður.  í raun eru talibanar ekki ein heild.  það eru allskyns sveitir í þjálfun bæði í Afganistan og Pakistan, ásamt öðrum löndum í kring í mið-asíu.  í vesturlenskum fjölmiðlum er allir hópar islamistana og hryðjuverkahópana kallaðir talibanar.  alveg eins og allir hryðjuverkahópar í Írak eru sagði al-qaeda eða undir þeirra verndarvæng.

það sem fór úrskeiðis í Afganistan var að engu féi var dælt í innvið afganistan.  mjög takmarkað fé fór í skóla uppbyggingu, í efnahaginn og fleira sem þarf til að gera fólki auðveldara lífið.  svo loks þegar bandaríkjamenn með breta í eftirdragi fóru inn í Írak árið 2003, minkaði ennþá meira féið sem hefði verið gott að fá inn í innvið Afganistan.  áður en ráðist var inn í Írak og fyrir 9/11 var Afganistan nánast eina landið í heiminum sem var alveg opið fyrir hryðjuverkamönnum og bókstafstrúarmönnum.  deila má um nokkur önnur ríki í Afríku, en þau voru mun minna opin fyrir hryðjuverkamönnum.  í staðinn fyrir að klára málið í Afganistan og leifa nágrannaríkjunum að njóta góðs af, að þá var það eina sem komst inn í "of litla heila" bandarísku ríkistjórnarinnar að elta uppi hryðjuverkamenn um allar trissur áður en þeir kæmust til Bandaríkjana eða vesturlanda.  þess vegna fór það svo að á þing Afganistan settust gömlu stríðsherrarnir sem höfðu mun meira vald í sveitum Afganistan heldur en forsetinn Hamid Karcai (man ekki hvernig eftirnafnið er stafað).  þannig þróasðist það smátt og smátt.  þessir stríðsherrar voru heldur ekki með nægilega sterkan her á bak við sig, enda allir sundraðir eins og áður.  bændur fóru að rækta opíum aftur, og í dag er ópíum framleiðsla sú mesta til fjölda ára.  og sú saga gengur fjöllunum hærra í Afganistan að bróðir hasim Karsai sé einn mesti dreifingaraðilinn á opíum frá afganistan.  kabúl er eini staðurinn þar sem ríkisstjórn Afganistan hefur náð að halda uppi röð og reglu, sem samt er ekki nægilega góð miðað við hve langt er síðan talibanarnir fóru þaðan.  svo er það annað sem kannski er vert að athuga.  khandahar er heimahagar talibanana.  þeir þoldu ekki Kabúl, töldu hana vera sýkta.  það getur verið að talibanar í dag, vilji einfaldlega ekki koma nálægt Kabúl. 

svo þegar bandaríkjamenn réðust inn í írak, gekk allt vel til að byrja með.  enda herveldi af bestu gerð.  en Banaríkjamenn hafa aldrei átt herið sem gengur vel í því að koma á röð og reglu á hernumdum stöðum.  þeim hefði kannski tekist það ef þeir hefðu hypjað sig, eða dregið sig til hlés, í stað þess að leika rambó út um alla Bagdad og Írak. 

um leið og Írak opnaðist fyrir hryðjuverkamönnum og íslamistum, var ekki á löngu þar til þeir drifu sig til Íraks.  enda Afganistan að verða erfiðara að eiga við fyrir þá.  þó svo að árið 2003 höfðu þeir þegar náð betri fótfestu í afganistan, en Írak varð þerra takmark.  enda fljótlega orðið "villta austrið".  smátt og smátt, viku eftir viku, mánuð eftir mánuð, fóru árásir á innrásarliðið og þá uppbyggingu sem Bush lét eftir stórum vinum sínum sem borguðu fyrir hann kosningabaráttuna.  ekkert virtist ganga upp enda hélt osama bin laden því statt og stöðugt fram að markmið allra vígamanna múslima ætti að vera Írak.  losna við Bandaríkjamenn úr mið-austurlöndum.  einnig voru þeir sem eru kallaðir vígamenn í vesturlenskum fjölmiðlum.  en það er samansafn þeirra sem berjast gegn veru Bandaríkjanna í Írak.  ein grein þessara vígamanna eru menn sem hafa það að markmiði að berjast fyrir málstað Bath flokksins.  en það eru ekki bara þeir sem stunda hernað gegn innrásarhernum.  það eru líka innlendar vígasveitir sem eru ekki sáttar við sitt hlutskipti, sér í lagi sunni hlutinn sem býr á svæðinu milli shia muslimana og kurdana í norðri.  þar eru engar olíu lindir.  ekkert nema eyðimörk. 

í dag eru tvær greinanlegar deildir hryðjuverkamanna í Írak.  sú fyrri er sú sem inniheldur fyrrverandi stuðningsmenn Saddam Hussayns og bath´s flokksins.  einnig inniheldur sú deild íraka sjálfa sem eru ósáttir við hlutskipti sitt í hinu nýja Írak.  írak sem búið hefur verið til af Bandaríkjamönnum.  í þessum deildum eru vígasveitir sunni múslima og shia muslima, með al-sadr klerk sterkan.  en her hans madhi herinn er gríðarlega sterkur.  en hann er í raun ekki ógn eins og staðan á honum er í dag.  hann er ekki ein eining eins og hann var eftir innrásina.  heldur er hann marg skiptur og spilltur og getur í raun ekki gert neitt upp á sínar eigin spýtur.

í seinni hópnum eru alþjóðlegir hryðjuverkahópar.   hryðjuverkahópar sem menn á borð við t.d. bin laden hafa kvatt til Íraks.  en þeirra markmið er að valda sem mestum usla í Írak.  þeirra helsta markmið er að etja saman vígasveitum sunni múslima og shia múslima.  og hefur þeim gengið ágætlega með það markmið sitt.  bandaríkjamenn hafa engin almennileg svör, nema náttúrulega að fjölga í hernum og leggja til atlögu hús fyrir hús í Bagdad.  þessir hryðjuverkamenn sem margir hverjir kenna sig við bin laden og al-qaeda gera sínar árásir á innvið samfélagsins, s.s. moskur og taka fjölda mans af lífi og láta svo líta út fyrir að sunni múslimar hafi tekið shia muslima af lífi eða öfugt.

svo eru það uppbyggingin sem átti að verða svo mikil í írak.  hún hefur ekki gengið nægilega vel.  innviður íraks er verri en á milli stríðsáranna við bandaríkin.  allir þessir milljarðar sem fundust í írak og allir þeir milljarðar sem bandaríkjamenn og aðrir hafa lagt til írökum hefur verið sóað í spillingu.  spilling er gríðarleg og hefur verið síðan bandaríkjamenn sögðu stríðinu loknu.  efnahagurinn er hrunin í írak.  kapitalisminn á sér hliðstæðu í írak, en það er svipað og gerðist í rússlandi á tímum jeltsíns.  peningurinn sem skapast af vinnu í írak fer meira og minna úr landi.  gróðinn er ekki eftir í írak til að efla efnahaginn.  gríðarmiklir fjármunir hafa glatast.  enginn getur gert grein fyrir þeim fjármunum sem búið er að stela úr fjárhirslum íraka.  ég kalla það að stela þegar menn sem eiga að fjármagna í innvið landsins geta ekki gert grein fyrir hvert fjármunirnir fóru.

hvað er hægt að gera:

það eru fjölmörg ráð sem hægt er að byrja á að sinna.  til dæmis þarf Írak aðstoð frá nágrönnum sínum, sýrlandi, jórdaníu, saudi arabíu og íran.  það þarf að fá þessi lönd að samningaborði við íraka á skilmálum íraka, ekki skilmálum bandaríkjana.  það er ekki alrangt hjá bush yngri að senda fleriri hermenn til Írak.  það hefði bara ekki þurft ef hlutirnir hefðu verið gerðir rétt í byrjun.  bandaríkjamenn þurfa að halda ótrauðir áfram að þjálfa upp her og lögreglu í landinu ásamt því að reina að fækka í liði íslmaistana.  einnig þarf að hætta öllum aftökum í írak.  þær skapa bara gjá á milli fólksins.  einnig þarf að mynda þjóðstjórn sem virkar.  það þarf að fá menn í stjórnina sem láta ekki stjórnast af trúarhópunum þremur.  heldur mönnum sem hafa veraldleg sjónarmið.  einnig þarf að tryggja að almenningur fái betri ásjón á stjórnmálamenn landsins.  að spilling verði gerð upptæk.  peningar settir í skólamál, uppbyggingu atvinnuvegarins.  svo þurfa bandaríkjamenn að fara að tíja sig heim á leið.  ekki strax kannski, en fljótlega þurfa þeir að sína viðleitni sína til að draga sitt lið heim í skömmtum.  það eikur líka pressuna á heimamenn að aðlagast fljótt breittum aðstæðum.  sinna sínum skyldum gagnvart þegnum íraks.  um það snýst allt aðlögunarkerfi íraks, að íbúar þessa lands geti haft það gott í írak. 

það er skylda vesturlanda, þó einkum bandaríkjanna að leiða þetta mál til lyktar á forsemdum íraka. sennilega á það eftir að taka 15-20 ár.  en það verður þess virði ef einhugur ríkir hjá írökum sjálfum, nágrönnum þeirra og bandaríkjamönnum.  írakar vilja ekki lýðræði að hætti bandaríkjanna, og jafnvel ekki að hætti evrópubúa heldur.  þeir vilja lýðræði á forsemdum islam og íraka sjálfra.  það er grundvallamunur á hugsunum vesturlandabúa og þeirra sem búa við persaflóann.  það verða vesturlönd að skilja.  ef ekki, að þá eiga þau engan möguleika á að leiða íraks-máið til lykta.  svo einfalt er það nú.

Talibanar

Talibana hreifingin er uppruninn í Pakistan.  nánar tiltekið í Madrasas skólum víðsvegar í Pakistan. 

í stríðinu sem Afganir háðu við innrásarher Sovétríkjana frá 1979 til 1989 var Pakistan aðalstuðningsaðili Bandaríkjanna við að styrkja Mujahideen hermennina í Afganistan.  alveg eins og í dag, að þá er Pakistan mikilævgur bandamaður Bandaríkjanna í herferðinni gegn hryðjuverkum.  en eins og Bandaríkjamanna er oft háttur, að þá gleymdist Pakistan og Afganistan eftir að Sovétmenn fóru með skottið milli lappana frá Afganistan.  Bandaríkjamenn höfðu litið undan er peningum var dælt í milljarða tali til Afganistan í heilaga stríðið gegn sovétríkjunum.  peningarnir sem bandaríkjamenn settu í þetta var mikið, mjög mikið.  en í sambanburði við það sem olíu ríkin við persaflóa settu í þetta, er hlutur bandaríkjanna ansi smár. 

en eftir að sovétmenn semsagt snéru heim með sitt hafurtask myndaðist hola á svæðinu.  gríðarlegur fjöldi múslimska herskárra stríðsmanna snéri til síns heima.  flestir utanaðkomandi hermenn mujahidden herdeildanna snéru til síns heima, þó svo að sjálfsögðu hefur einhver hluti þeirra orðið eftir.  en þessir menn sem komu til baka til sinna landa áttu eftir að eiga vonlausa tilraun til að snúa sér að veraldlegu lífi, eða hinu venjulega lífi.  þess vegna er tíundi áratugurinn gríðarlega mikilvægur ef menn ætla að greina hryðjuverkabylgjuna sem gengur yfir heiminn í dag.  þessir menn í tug þúsunda tali, ef ekki hunduruð þúsunda snéru sér að heilögu stríði í sínu heimalandi.

í afganistan tók við blóðug borgarastyrjöld til 1996 þegar Talibanar náðu að vinna fullnaðarsigur gegn "warlords" afganistans.  en þeir héldu þó norðurhéruðunum þangað til Bandaríkjamenn komu aftur. 

í Pakistan sem ávalt hefur verið fátækt land.  nýttu trúboðahreifingar frá Saudi Arabíu sér neiðina.  fólk var hætt að hafa efni á því að senda börn sín í skóla, enda hafði varla neitt ofan í sig að hafa.  en þessi trúboðahreifingar voru einna helst frá Saudi Arabíu, en líka í miklu mæli frá Iran og Kúwait.  en þessar trúboðahreifingar buðu upp á ókeypis skólahald um alla Pakistan og víða í Afganistan.  þessir skólar urðu að sjálfsögðu trúarskólar, þar sem var lagt áherslu á islam.  sem í raun hefði verið í lagi, ef ekki hefði komið til þessi islamista áróður.  en börn eru mjög næm fyrir því að trúa því sem þeim er kennt í skólum.  þessir skólar gengu og ganga enn undir nafninu madrasas.

stjórnvöld í islamabad í pakistan tóku þessu náttúrulega fegins hendi.  þarna var létt verulega undir með þeim.  í raun er þetta eina aðstoðin sem Pakistanar fengu frá alþjóða samfélaginu á tíunda áratuginum.  vesturlöndum var orðið nákvæmlega sama um þetta svæði um leið og Sovétmenn hypjuðu sig burt úr Afgansistan. 

á sama tíma og trúboðahreifingar Saudi Arabíu sáu um að fjármagna madrasas skólana og útskrifa mjög svo trúarofsækið fólk úr þeim, höfðu Pakistanar miklar áhyggjur af því sem var að gerast í Afganistan.  þar var gríðarleg borgarastyrjöld í gangi, og voru þeir hræddir um að hún næði til Pakistan, enda löndin tengd blóðböndum gegngum "tribal erea" og "bora bora" landsvæðið í afganistan sem liggur upp að tribal erea svæðinu.  eins voru blikur á lofti að stríðsherrarnir margir hverjir sem börðust um Afganistan hefðu lítinn áhuga á viðskiptum, né samskiptum við Pakistan er þeir kæmust til valda.  efnhahagur Pakistan var í byrjun tíunda áratugarins mjög dapur og hefði versnað til muna ef þeir hefðu ekki Afganistan með sér.  þess vegna varð það svo að pakistanska stjórnin með liðsinnis pakistönsku leiniþjónustunni ISI ákvað að þjálfa lið til hernaðar sem þeir gætu sent til Afganistan og unnið þar hersigra gegn gjörspilltum stríðsherrunum.  þegar líða tók á tíunda áratuginn fjölgaði alltaf mönnum sem vildu gegna því hlutverki í afganistan sem pakistanar töldu þjóna sér.  og þeir sem borguðu brúsann af þessu voru stjórnvöld í Saudi Arabíu, Íran, Kúwait og fleirum olíu ríkum löndum við persaflóa.  einnig voru einstaklingar í þessum ríkjum sem gáfu fé án þess að vita í hvað það færi nákvæmlega.

þetta var látið átyllilaust af alþjóðasamfélaginu, en að fordæma tel ég vera það sama og segja að þeirri þjóð sé sama um hvað er að gerast.  vesturlönd vöknuðu svo við slæman draum 1996 þegar Talibanar náðu loks völdum í Afganistan.

osama bin laden og hans hafurtask flutti til afganistan árið 1996.  árið 1995 er fyrst minst á hann í gögnum um hryðjuverk í skýrslum FBI.  og þar er hann nefndur ásamt mörgum öðrum peningamönnum, og ekkert sérstaklega farið ofan í saumana á honum.  árið 1998 varð sprenging í naribo höfðuborg kenya.  en þar var sendiráð bandaríkjanna spregnt og hundruðir manna dóu.  Clinton kallin, sem þá var forsætisráðherra, á sennilega einna helst sök á því að osama bin laden var ekki handtekinn það árið.  en nefndir frá stjórnvöldum í Saudi Arabíu og Talibana höfðu verið lengi að reina að semja um framsal á Osama Bin laden til Saudi Arabíu.  en eins og allir vita voru Saudi Arabía helsti stuðningsmaður Bandaríkjanna á tíunda áratugnum.  sprengingin í naribo varð kannski ekki tilefnið sem mullah omar þurfti til að losa sig við bin laden, en það hjálpaði ekki bin laden að sennilega er sú sprengin unnin af al-qaeda í einu og öllu.  þessi aðgerð og kannski ein til tvær til viðbótar er það eina sem al-qaeda hefur afrekað sjálfir.  allt annað sem þeim er kennt um hafa þeir í mesta lagi fjármagnað án þess að vita nákvæmlega hvað ætti að gerast, sem og tilræðismennirnir hafa komið að frjálsum vilja í æfingarbúðir al-qaeda.  annars er al-qaeda ráðgjafar hryðjuverkamanna og þjálfarar þeirra.  þeir hvetja fólk til að sameinast undir sinni regnhlíf, því þeir eigi verkfærin til að gera hryðjuverk.  en sannleikurinn er sá að hryðjuverkahópar hafa flykst frá þeim eftir 9/11, og voru jafnvel farnir að flykkjast fyrr frá þeim.  sökum þess að hryðjuverkahópur í einu landi, hefur ekki sömu skoðun og hryðjuverkahópur í næsta landi.  en sambúð bin laden og mullah omar var ávalt stirð.  hvorugir vildu gefa nægilega eftir til að næðist samkomulag.  þess vegna var svo komið að árið 1998 hafði sendinefnd Saudi Arabíu náð samkomulagi við Talibana um að framselja osam bin laden til Saudi Arabíu.  en þá skipaði Clinton að loftárásir skyldu hafnar á Afganistan.  margar æfingarbúðir bin ladens og fleiri hryðjuverkamanna voru skemmdar, en almenningur í Afganistan fékk líka sinn skerf af sprengjuregni yfir sig.  þetta gerði það að verkum að mullah omar skipti um skoðun, og þegar sendinefnd frá Saudi Arabíu kom til að sækja bin laden að þá var svarið nei.  samningurinn er ekki í gildi lengur.

talibana komu ýmsu til hlýtar sem engum öðrum hefur tekist á hinum stutta valdatíma sínum.  til dæmis því að vinslu ópíums var hætt.  enda lá fyrir dauðarefsing fyrir þeim sem brutu lög Talibanana.  ég er ekki sammála aðferðum þeirra, en þær virkuðu.  einnig voru glæpir í mjög svo í lámarki, fyrir utan þá glæpi sem talibanarnir frömdu sjálfir.

en þann dag í dag berast þær fregnir að Pakistanska leiniþjónustan sé að verki í á svæðinu "tribal erea" í pakistan að stjórnast í þeim talibönum sem þar eru.  maður veit ekki hverju maður á að trúa.  enda eru málin orðin svo flókin í þessum löndun í dag. 

en mér lýst vel á nýjasta útspil vesturlanda, man ekki hvaða stofnun það er.  en það á að setja inn gríðarlegar upphæðir inn í Afganistan til að verjast vorsókninni svokallaðri.  en einnig á að setja peninga í innvið landsins.  af hverju var það ekki gert fyrir lifandi löngu.  en til að bæta fyrir það sem þegar er orðið, tekur minnst tíu ár.  ef ekki lengur.  því það þarf að laga efnahaginn svo fólk geti átt sómasamlegt líf.  þegar fólk á somasamlegt líf er minni hætta á því að það þurfi að leita sér menntunar í madrasas skólum.  svo þarf að bæta heilsugæslu á svæðinu.  það þarf að setja gríðarlega peninga í skólakerfið.  þá á ég skólakerfi sem byggt er á veraldlegum gildum.  það er vonandi að þessi peningar sem á að setja í innvið Afganistan sé sú snjókúla sem verði af snjókarli eftir tíu til tuttugu ár.

sama gildir um Írak og Pakistan.  það er ladrei nóg að fara í stríðsleiki.  þetta snýst allt saman um að bæta lífskjör almennings.  alveg sama hvar þú býrð.

Hvað er "October surprise"?

þá er komið að því að upplýsa hvað "october-surprise" er.  ég geri ráð fyrir að einhverjir viti hvað það stendur fyrir.  í raun þarf ekki annað en að fara á síðuna wikipedia.org og skrifa "october surprise".  þá liggur þetta allt fyrir.

en fyrir þá sem ekki vita. að þá er átt við október mánuð 1980.  en þá stóð gísladramatíkin í Teheran í Íran sem hæst.  Jimmy Carter reindi eins og rjúpan á staur að frelsa gíslana, en það er mál manna sem þekkja til í bandarískum stjórnmálum, að ef Carter hefði náð að frelsa gíslana hefði hann unnið sigur í kosningum til endurkjörs forseta Bandaríkjanna.

í kringum Regan tölvert fyrir þann tíma sem Regan fór að vera áhugaverður kandidant fyrir forsetaefni rebublikana, var farinn að safnast hópur manna í stjórnkerfinu sem vildi sjá hann sem forseta.  eftir niðurlægingu vietnamstríðsins, og uppgang sovétríkjana í Afríku og mið-austurlöndum í kjölfarið.  fannst mönnum tími til kominn að snúið yrði vörn í sókn.  ef við berum saman stjórn George Bush jnr. og stjórn Regans, að þá hafa þær það sameiginlegt að vera með "hauka" (stríðshauka) í mikilvægum stöðum í ríkistjórninni.

þeir menn sem einna mest létu á sér kræla í stjórnartíð Regans áttu eftir að vera áhrifamenn næstu áratugina.  fyrstur skal nefndan Robert Gates.  nýlegan arftaka Donald Rumsfeld.  en Rumfsfeld sjálfur sá að miklu leiti um störf bak við tjöldin í stjórn Regans.  var aðalsamningarmaður Regan stjórnarinnar í viðræðum við Íraka eftir að Bandaríkjamönnum var hent út úr Iran eftir klerkabyltinguna.  en hann átti í samskiptum við Íraka á meðan Bandaríkjamenn sögðust ekki vera að skipta sér af deilu þjóðanna, og eins eftir að Írakar beyttu sinnepsgasi og öðrum eiturhernaði gegn Írönum.  sem sameinuðu þjóðirnar og aðrar þjóðir heims fordæmdu.  Robert Gates var mikilsverður maður í CIA á 9. áratugnum.  Regan stjórnin ætlaði að gera hann að yfirmanni CIA 1987 en hann dró sig úr þeirri baráttu, þar sem þingið hefði spurt hann ansi nærgöngulla spurninga um iran-contra málið sem blómstraði fyrstu ár níunda áratugarins.

George Walker Herbert Bush (pabbi Bush forseta 2001-2009) var sennilega einn svakalegast maður stjórnar Regans.  hann hafði slík völd bakvið tjöldin að annað eins er óhugsandi í dag.  hann hafði verið stjórnandi CIA í eitt ár áður en Regan komst til valda.  hann hafði verið sendiherra Bandaríkjanna í stuttan tíma hjá sameinuðu þjóðunum.  og lengi vel var hann tilnefndur sem hinn alræmdi "deep throat".  sá sem sá um að kjafta í blaðamennina frægu á Washinton Post um hvernig  ástandið á Nixon væri í sambandi við upptökurnar ólöglegu, og þátt hans í watergate málinu fræga.  en það mál sannar svo ekki verður um vilst að þau samsæri sem koma upp á yfirborðið eiga yfirleitt einhverja skýringu í raunveruleikanum.  bara mis mikinn.  en Bush eldri sá um gríðarlega öflugt net njósna sem náði yfir allan heim.  hann var meistarinn á bak við "iran-contra", hann sá um koma á aðgerðinni "long-reach" á fót.  en sú aðgerð hefur sennilega átt sinn þátt í því að Olof Palme, forsætisráðherra Svíðþjóðar var myrtur.  (síðar mun koma greinileg skýring á þeirri atburðarrás).  einnig stjórnaði Bush eldri vopnasölu til Írak (líka í gegnum Svíþjóð), leinilega.  Bush eldri var með puttana í öllu þessu.  en þó maðurinn hafi verið með puttana í þessum öllum málum.  að þá er ekki þar með sagt að hann hafi tekið allar ákvarðanir.  hann sá einfaldlega um að koma skriði á málin.

annar mikilvægur haukur á tímum Regan stjórnarinnar var John Negroponte.  í dag er hann orðin yfirmaður allra leiniþjónustna Bandaríkjanna.  hann er sá sem matreiðir ofaní Bush yngri.  en hann matreiddi frá 1981-1985 hlutina ofaní Bush eldri og ráðamenn Regan stjórnarinnar frá Honduras.  en þar var hann sendiherra þessi ár.  þar átti hann sinn þátt í iran-contr málinu.  en hann framfylgdi stefnu Regans af harðfylgi.  að losa álfuna við kommunista. 

aðrir sem komu mikið við sögu voru William Casey, Richard Allen, Donald Gregg ásamt fleirum. 

þá er það sem october surprise snýstu um.  en það er talið að William Casey og fleiri hafi átt fund með framármönnum Iran í Paris í júlí og ágúst um að fresta afhendingu gíslana fram yfir kosningarnar sem færu fram í október.  framármenn sem stjórnuðu kosningu Regans komu því svo til að gíslarnir í Teheran yrðu ekki sleppt fyrr en Regan yrði orðin forseti.  enda var það nokkrum klukkutímum eftir að Regan var settur sem forseti að tilkynning kom frá Iran að búið væri að sleppa föngunum.  títt nefndir menn sem eru nefndir hér að ofan áttu allir sinn þátt í því að dvöl gíslanna í Teheran varð nokkrum mánuðum lengri.  og þeir guldu það háu verði.  því stjórn Carter var við það að ná að semja um lausn málsins hvað eftir annað.  alltaf komu einhver vandamál upp aftur og aftur.  Bush eldri er sagður hafa verið meistarinn á bak við plottið ásamt William Casey.  Jon Negroponte sá um að peningarnir sem contra skæruliðarnir fengu fyrir að selja eiturlyf í bandaríkjunum undir verndarvæng CIA yrðu notaðir til að kaupa vopn handa Irönum.  þarna voru Bandaríkjamenn orðnir stuðningsmenn beggja stríðsaðila í Irak-Iran stríðinu.  enda eru fræg ummæli Henry Kissinger að best vær að þeir eyddu sjálfum sér sem mest. 

góð lesning um þetta efni er á Wikipedia.org (þó varast beri að sú síða er ekki ritskoðuð. getur reindar verið bæði gott og slæmt).  einnig er til bók sem fékst á síðasta bókamarkaði í perlunni sem heitir gíslar í 444 daga, og kostaði hún ekki nema 99 krónur.  en þar er lýst frá sjónarhorni Bandaríkjanna aðdraganda og gíslatökunni.  ekki er mynst á october-surprise þar.  enda kom það orð ekki til skjalana fyrr en þingið fór að rannsaka ásakanir sem komu í kjölfarið.  svo er nátturulega hægt að googla þetta eins og hvað annað.

Hjálparsamtökin "ODESSA" hjálpuðu Nasista foringjum að flýja eftir seinna stríð.

hjálparsamtökin ODESSA voru stofnuð af foringjum SS manna Nasista undir lok seinni heimstyrjaldarinnar.  þá var þegar orðið ljóst að bandamenn myndu knýja öxulveldin til uppgjafar.  það var aðeins spurning hvernær það yrði.  allir æðstu menn nasista á þeim tíma voru búnir að gefa upp vonina um að ná að snúa stríðinu við.  allir nema Hitler og Bormann, en Bormann  flýði ekki úr neðanjarðarbyrginu fyrr en nokkrum dögum eftir að Hitler hafði gleypt blásýruna. 

æðstu mönnum nasista undir lok stríðsins, s.s. Himmler, Eichkman og fleirum frægum, var orðið ljóst að þeir hefðu gert hluti á kostnað gyðinga, ásamt stríðsrekstrinum almennt, og að þeir yrðu mjög sennilega kærðir fyrir stríðsglæpi.  þess vegna í örvæntingu sinni hófust þeir handa við að stofna þessi samtök.  þessi samtök sem hófu starfsemi sína strax og stríðið við Þjóðverja kláraðist, störfðuðu sem hjálparsamtök.  og eins og ástandið í þýskalandi strax eftir stríð, voru slík samtök auðfúsugestir sigurvegarana.  sona samtök léttu undir með bandamönnum, enda veittu þau gríðargóða þjónustu við sigurvegarana, eða svo héldu sigurvegararnir allavega í byrjun. 

einnig ber að geta þess að þegar seinna stríðið var orðið að vonleysi nasismans, að þá hóf ríkistjórn Hitlers að arðræna þýska ríkið.  allir peningar sem hægt var að nálgast (og voru þeir ekkert smáræði) voru sendir út úr landinu.  allt var þetta gert í gegnum banka, og hefðu bandamenn séð í gegnum net færslna eftir stríðið hefðu þeir bæði getað haft hendur í hári peninganna sem skiptu milljörðum, sem og að þeir hefðu getað átt greiðan aðgang að yfirmönnunum sem flúðu er stríðinu lauk.  því nasistarnir voru ekkert að fela margar af þessum greiðslum, stofnuðuð bók á nafni undirforningja sem allt í einu voru fleiri milljónir á.  eitthvað sem gaf aðeins eitt til kynna, að um hafi verið leið til að koma peningunum út úr landi.  en þessir peningar voru nýttir til að koma yfirmönnum nasista fyrir á Spáni, Egyptalandi, Sýrlandi, Brasilíu, Argentínu og fleiri landa í suður ameríku.  markmið ríkistjórnar nasista (eða yfirmanna sem reiknuðu með að verða dæmdir í lífstíðarfangelsi eða dauða) var að geta komið sem flestum í skjól frá Bandamönnum.  því allt þetta umstang í lok stríðs, var gert með því í hugarfari að senn kæmu nasistar aftur til valda.  það var stefnan í þessum tilfærslunum í lok stríðs.

á svipuðum tíma og Hitler og hans menn voru að koma fé undan.  mér þykir líklega samt sem áður að það hafi átt sér stað áður.  því Hitler var ávalt gríðarlega bjartsýnn á gang stríðsins samkvæmt sögunni (hinni opinberu).  en iðnjöfrar þýskalands, og auðmenn sem fljótir voru að setja sig bakvið Hitler og nasismann.  skiljanlegt eftir að nasisminn komst til valda, en ekki áður en þeir komu til valda.  en eins fljótir og þeir voru að flykkja sig bakvið Hitler, að þá voru þeir jafn fljótir að flykkjast frá honum.  á árinu 1944 hófust þeir að hittast á laun og funda sín á milli.  þeir ákváðu að halda að sér höndum, en smátt og smátt leita samninga við fyrirtæki í löndum bandamanna.  þeir vissu vel að  er stríðið myndi hætta, að þá yrði upplausn í Þýskalandi.  mikil fátækt, enda miklar hörmungar stríðsins komnar yfir þýsku þjóðina.  allt yrði í lamasleisi.  því ákáðu þeir að leita samninga, leinilegra við erlend fyrirtæki meðan samningsstaða þeirra væri bærileg.

þessum tveimur síðastliðnum atriðum er gerð góð grein fyrir í bók Simon Wisenthal (örugglega ekki rétt stafsett :)).  þar lýsir hann hvernig þýsku iðnjöfrarnir ræddu sína kosti, sín á milli.  eins lýsir hann því vel hvernig ss-foringjarnir beittu sér fyrir því að koma peningum út úr landinu.  einnig má til gamans geta hversu vel hann lýsir flóttaleiðum odessa stofnarinnar, sem voru ansi flóknar á köflum.

þeir háttsettu menn í ss, nasistaflokknum sem ekki náðust fljótlega eftir uppgjöf Þjóðverja, hófust nú handa við að hjálpa hver öðrum að komast úr landi.  margir undirmenn aðstoðuðu yfirmenn við flóttan.  og í krafti góðgerðarstofnunarinnar ODESSA gátu þeir athafnað sig án einhverra grunsemda í byrjun.  sem góðgerðarstofnun hafði ODESSA aðgang að stymplum og pappírum með ákveðnum hausum á, og öllu því sem þeir þurftu til að búa til ekta skilríki.  skilríki sem ekki var hægt að vefengja.  meira segja gekk það svo langt í einhvern tíma að bílstjóri, sem keyrði í nafni ODESSA, sá um að keyra bókhald og allt skrifinskubákn hernámsliðsins, að hann var uppvís að vera fyrrverandi meðlimur SS sveitanna.  en þá hafði hann hugsanlega smyglað ansi mörgum nasistum yfir landamærin, þar sem hermenn í varðstöðvum voru lítið að hafa fyrir því að leita eftir einhverju í slíkum sendingum.

margir frægir menn hafa verið tilgreindir sem aðstoðarmenn ODESSA samtakanna.  þá á ég við einstaklinga sem hafa unnið skipulega að því fyrir hönd ríkistjórna sinna að koma nasistunum á brott.  James_Jesus_Angleton  er einn þeirra sem vissi einna mest um athafnir ODESSA aðgerðir.  en hann var í stríðinu starfsmaður oss, sem var leiniþjónusta Bandaríkjanna meðan stríðið stóð yfir.  en oss er fyrirrennari CIA.  og sem starfsamaður og síðarmeir yfirmaður gagnnjósnakerfis CIA hafði tölvert með það að gera, að hafa uppi á fyrrverand yfirmönnum nasista og nýta þeirra hæfileika til aðgerða gegn kommúnismanum í austri.  til eru sannanir fyrir því að CIA kom undan einhverjum fjölda yfirmanna nasista og nýtti þeirra hæfileika í þágu kalda stríðsins.  sama gerðu Sovétmenn. 

kaþólska kyrkjan sá um að hýsa þónokkra foringja nasista á flótta þeirra.  það hefur sennilega verið sú grein kaðólsku kirkjunnar sem vildi berjast á móti siðleisi sem gerði vart fyrir sig á millistríðsárana og nasistar bældu niður að einhverju leiti fyrir stríð. 

einnig er talað um Peron hjónin í Argentínu sem aðstoðarmenn ODESSA.  en ef svo hefur verið að þá táknar það aðeins eitt.  ODESSA var meir heldur en samtök fyrrverandi nasista.  þá hafa bandaríkjamenn komið að samtökunum (sem þeir hafa líklega komið að á einn eða annan hátt).  annars les ég út úr því að Peron hjónin hafi verið viðloðin þessi mál, að ODESSA samtökin sem og CIA hafi verið með menn í vinnu við það að taka á móti þessum mönnum í Argentínu, ásamt því að þessir menn komu til fleiri landa.  stjórn Peron kann að hafa samþykkt slíkt að beiðni Bandaríkjanna.

flóttaleiðir of leiðsögumenn voru mýmargir í Þýskalandi, Frakklandi, Ítalíu, Sviss og á Spáni.  flestir þeirra vissi rétt nóg til að koma sínum mönnum á næsta stað.  ekki það að það skipti neinu máli núna, þar sem þeir gengu burt fyrir framan nefið á bandamönnum, reindar sumir hverjir fengu jafnvel hjálp frá Bandaríkjunum sjálfum.  en það hefði skipt máli ef Bandaríkjamenn hefðu verið skynsamlegir og virkilega viljugir að ná til yfirmannana til að rétta yfir þeim í Haag.

ein helstu mistök sem gerð voru í leitinni af þessum foringjum voru þau að peningaslóðinni var ekki fylgt eftir.  simon Wisenthal viðurkennir það fúslega í endurminningum sínum að bæði hann og Bandaríkjamenn hafi ekki áttað sig á því hversu öflug leið til að finna fólk, sé fólgin i því að elta peninga þeirra.  hefði slóðin verið rakin strax í lok striðsins hefði verið að ná nær öllum sem ODESSA hjálpaði.  og bandamenn hefðu ekki verið lengi að átta sig á hvorum megin við borðið ODESSA sat.  en það var ekki gert og því varð alltaf erfiðara og erfiðara að ná til þessara manna þegar þeir voru sestir að einhverstaðar í austurlöndum nær eða í suður eða mið ameríku, og farnir að eyða peningum í hagkerfum landanna, ásamt því að múta fólki.

þetta litla atriði úr sögu seinni heistyrjaldarinnar sýnir aðeins, eins og marg oft hefur verið bent á við almenning, að ekkert er eins og það sýnist.

það eru sigurvegarar heimsins hverju sinni sem skrifa söguna.  við verðum að muna það.  það er alltaf hægt að lesa milli lína í hverju sem þú lest.  það skiptir ekki máli hversu ómerkilegt þér finnst eitthvað málefni vera.  ef þú lest milli lína, kannt að sleppa áróðri úr textum, og hefur þann áhuga á að móta þínar eigin skoðanir án þess að láta mata þig á upplýsingum úr textanum.  að þá ertu í góðum málum. 

EKKI TRÚA ÞVÍ SEM ÞÚ LEST Í FJÖLMIÐLUM.  MYNDAÐU ÞÍNA EIGIN SKOÐUN Á ÞVÍ EFNI SEM ÞÚ LEST, MEÐ ÞVÍ AÐ GREINA ÁRÓÐURINN.

raunverulegu ástæður fyrir innrásinni í Írak árið 2003

í þessari grein ætla ég að einblína á að útskýra ástæðu innrásarinnar og hversvegna innrásin þróaðist á þann hátt sem varð.

Sagnfræðinga í dag og næstu áratugi bíður heljarmikil vinna við það að skýra út í sínum ritum, um innrásina í Írak.  ástæður innrásarinnar og aðdragandi innrásarninnar á eftir að vefjast fyrir mörgum í framtíðinni, ekki síður fyrir okkur sem erum að lifa þennan atburð.

innrásin í Írak var réttlætt með því að Saddam ætti gereyðingarvopn og hann styddi hryðjuverkamenn, eins og t.d. bin laden.  það er löngu búið að afsanna þessar báðar ástæður fyrir innrásinni.  Saddam átti jú gereyðingarvopn.  hann var bara búinn að nota þau á Kúrda í norður héruðum Íraks, sem og hann var búinn að nota þau í Íran.  Á meðan hann stóð í hernaði gegn Írönum á árunum 1980 - 1988.  og sú vitneskja sem virðist ekki vera á margra vitorði, enda lítt fjallað um það í venjulegum fjölmiðlum.  en það er hvar Saddam fékk eiturefna vopnin sín.  það voru Bandaríkjamenn, Bretar og Frakkar sem sáu um að útvega Írökum efnavopn meðan bardagar stóðu sem hæðst milli Íraka og Írana á níunda áratugnum. ef Írakar hafa átt eitthvað eftir af efnavopnum sínum eftir stríðið við Írani, og ég tala nú ekki um eftir fyrra flóastríðið.  að þá var það fyrir löngu orðið ónýtt.  svona efnavopn geymast ekki nema í örfá ár.  þannig að ef svo ólíklega skyldi vera að Saddam hefði átt efnavopn árið 2003, að þá hefðu þau ekki gert neinum mein.  enda orðin ónýt.  eftir á að hyggja, er gaman að rifja það upp hvernig haukarnir í Washington rembdust eins og rjúpan á staurnu við að sannfæra evrópumenn um hversu mikil hætta steðjaði af Írökum.  það var ýmislegt reint, eins og fólk getur lesið um mál Valeri Plame og skrifstofustjóra Dick Cheeny, riffilskyttunar miklu, og vara forseta Bandaríkjana.

svo er það stuðningur Íraka við hryðjuverkamenn.  jú þeir studdu hryðjuverkamen hér áður fyrr.  einmitt þegar Bandaríkjamenn studdu Íraka með vopnasölu og síðarmeir efnavopnasölu.  sá stuðningur var eingöngu fjármagn til hina ýmsu hópa í Palestínu, eins og nánast öll olíu ríkin á Persaflóasvæðinu studdu, og það mun meira heldur en Írak.  írakar leifðu einnig hryðujuverkamönnum sem ekki aðhyltust bókstafstrú, að leita sér skjóls í Írak.  en bókstafstrúarmenn og samtök þeirra, svokallaðir Íslamistar.  það var eitthvað sem stjórn Saddam gat með engu móti sætt sig við.  enda hefðu slík samtök grafið undan stjórn hans með því að virkja fólk til athafna með trúnna að leiðarljósi.  hvort sem um er að ræða hryðjuverk eða samtök sem stuðla að breittum innviði samfélagsins.  íslamistar þurfa ekki endilega að vera hryðjuverkamenn.  íslamistar er notað um hópa fólks sem hefur trúnna að leiðarljósi.  hvort sem um er að ræða í pólitík, viðskiptum, góðgerðarmálum eða hryðjuverkum.  eins réttlátt og það er, er öllum þessum hópum smalað undir hatt íslamista.  samtök osama bin laden hefðu því aldrei fengið frið til að skjóta rótum í Írak.  enda er al-qaeda samtökin ekki þannig samtök að þau skjóti rótum í hinu og þessu landi og vinni heimamenn á sitt band, einungis með ostækisfullum trúarjátningum.  al-qaeda er net hryðjuverkamanna, og hefur alla tíð verið.  þeir gerðu örfáar hryðjuverka árásir fyrir 2001 sem vitað er með vissu um að þeir hafi séð um.  þau voru öll í Afríku.  sendiráð Bandaríkjanna í Nairobi í Kenýa og ein eða tvær sprengingar í viðbót.

al-qaeda er eins og lýst er á enskunni "al-qaeda hardcore".  net hryðjuverkamanna um allan heim sem sér um að ráðleggja öðrum hryðjuverkahópum um hvernig eigi að standa að hryðjuverkum.  eftir að bin laden hélt til Afganistan um 1996 hófst hann handa við að stofna æfingarbúðir fyrir hryðjuverkamenn úr röðum múslima um allan heim.  og það merkilega er, að hann var aðeins að gera það sem aðrir voru búnir að vera að gera síðan sovétmenn forðuðu sér úr landi 1989.  bin laden var aldrei neitt stórt nafn í hryðjuverkum, fyrr en Bandaríkjamenn ákváðu að gera úr honum grílu í kringum 1998.  ekki það að bin laden sé fórnarlamb, en það voru mun stærri fiskar í Afganistan áður en Bandaríkjamenn settu hann í efsta sæti yfir þá hryðjuverkamenn sem þeir vildu taka úr umferð.  á hinn bóginn er það samt sem áður staðreind að Bin laden fjármagnaði mjög margar aðgerðir hér og þar um heiminn á árunum 1996 - 2001.  hans helsta markmið var að sameina alla hryðjuverkahópa í heimi undir sín samtök og þannig hafa einhverskonar yfirumsjón með þeim.  kannski ekki ósvipað og Bandaríkjamenn yfir Bretum í dag, og yfir Evrópu í kalda stríðinu.  staðreindin er sú að hryðjuverkahópar um allan heim nýttu sér stuðningin sem al-qaeda bauð og þáðu að vera undir þeirra hatti fram að 9-11.  en duttu smátt og smátt frá þeim eftir atburðina 9-11.

í aðdraganda innrásarinnar í Írak var mikið pælt í ástæðum.  minna kom kannski fram um ástæðurnar í hinum venjulegum fjölmiðlum vesturlanda.  ef við byrjum á Bandaríkjamönnum.  þá lofaði Bush yngri er hann var kosinn til forseta, að leita nýrra leiða til að minka olíu þörf Bandaríkjanna.  s.s. það átti að finna nýjar leiðir til að knýja olíuknúin tæki.  tæknin liggur ekki beint fyrir enn þann dag í dag, og hvað þá árið 2000 þegar Bush lofaði þessu.  nokkrum mánuðum eftir 9-11, áður en gengið var í það að ráðast á Afganistan.  að þá urðu sérfræðingar í Bandaríkjunum í austurlöndum nær varir við það að Bush átti skipulagðan fund með manni nokkrum sem hafði mikið með það að segja um stefnumál austurlanda nær að gera.  þetta kemur fram í bók Magnúsar Þorkells, píslavottar nútímans.  sérfræðingar við háskóla Bandaríkjanna sáu strax hvert stefndi.  þetta var áður en Bandaríkjamenn sprengdu Afganistan aftur um nokkur ár.  Bandaríkjamenn og Bretar vissu að þeir gætu ekki lengu haldið fram til streitu viðskiptabanninu.  staða Bandaríkjahers í Saudi Arabíu var líka í tvísýnu.  það var orðið ljóst að vera hersins í Saudi Arabíu var búið að skemma álit araba á Bandaríkjunum.  samskipti Bandaríkjanna og Saudi Araba var farið að versna út af veru hersins í landi sem hýsir tvo helgustu staði múslima.  Rússar og Frakkar börðust einna helst á móti innrásinni.  það er líka ekkert skrýtið ef litið er til þeirra sannana sem liggja fyrir um olíukaupssamning þeirra við Íraka þegar viðskiptabannið myndi enda.  Bandaríkjamönnum gramdist að Saddam vildi ekki semja um olíukaup við þá.  enda Írak á topp fimm yfir mestu olíulindir í heiminum.  Þjóðverjar vildu ekki innrásina vegna þess að þeir sáu Írökum fyrir ólöglegum vopnum í kalda stríðinu. 

finnst engum það undarlegt að Saddam Hussein skyldi ekki vera dregin til Hag?  Bandaríkjamenn stóðu fast við það að Írakar skyldu dæma sjálfir í máli Saddam.  hvers vegna?  jú til að losna við það sem gerðist hjá Slobodan Milosevic fyrrverandi forsætisráðherra Serbíu.  en þar komu fram ýmsar upplýsingar sem komu Bandaríkjamönnum ekki vel.  miðað við tengsl Bandaríkjanna við Írak og Saddam í gegnum tíðina, er ekki ólíklegt að þeir hafi viljað láta Íraka sjálfa dæma í máli hans.  það eru ansi mörg mál sem Bandaríkjamenn vilja ekki að séu í hávegum haft.  t.d. að CIA sá um að vernda Saddam meðan hann var í útlegð í Cairo í Egyptalandi eftir að hafa sloppið úr fangelsi í Írak á sjöunda áratuginum.  einnig um að Bandaríkjamenn héldu uppi vörnum gegn Írak í stríðinu gegn Íran, þó að vitneskja þeirra um ódæði Íraka með efnavopn væri þeim vel kunn.

það höfðu allar stjórnir vesturlanda ástæðu fyrir þeim viðbrögðum sem þau beittu í aðdraganda innrásarinnar í Írak.   það ætti þeim að vera ljóst, þeim sem lesið hafa þessa grein um aðdraganda innrásina í Írak.

seinna mun ég koma með grein um hvað fór úrskeiðis í írak eftir að Bandaríkjamenn og Bretar höfðu unnið sigur í þessu stutta stríði.

Fyrsta bloggfærsla

Þessi færsla er búin til af kerfinu þegar notandi er stofnaður. Henni má eyða eða breyta að vild.